Schrijver in Frankrijk

Provençaalse praatjes – Peter Hagtingius

Bespreking door Schrijver in Frankrijk

Nederlanders mopperen, zo heet het. En gek, dat is nu precies wat de Fransen ook van zichzelf zeggen: nous sommes des râleurs. In het voorwoord van zijn bundel Provençaalse praatjes verklaart Peter Hooft dat hij geen francofiel is. Logisch, wanneer je je tegelijk voorstelt als een ‘rasmopperaar’ (dat staat op de achterflap), en je in Frankrijk woont, wat kun je dan anders dan zo je bezwaren hebben tegen dat land? Maar met zijn mopperen staat hij, paradoxaal genoeg, juist weer dicht bij de Fransen. Niets zo irritant als mensen die altijd positief zijn. Die mensen weten niet wat humor is. Niet alle mensen die mopperen hebben humor, maar als ze humor hebben, dan hebben ze dat. Zoals Peter Hooft. Zijn Provençaalse praatjes, die hij ‘uit de kroeg’ klapt, zijn allemaal even geestig.

Wat valt er in zo’n Provençaals achteraf-dorp nou te beleven? Niets – zegt de glossy horde van gestroomlijnde kosmopolieten. Van alles – laat de dwarse Peter Hooft ons zien. Zo’n dorp is een microkosmos. Je hebt natuurlijk de inheemsen, ze vinden elkaar in het café. Waar ze tegen elkaar opscheppen over de wijnoogst, de jacht. En mopperen (ja!) over politiek en over de arrogante betweters in Parijs. En roddelen. Over nieuwkomers vooral. Want die heb je ook. En dat is oppassen. Ze vertegenwoordigen vaak de moderniteit, en dat is per definitie verdacht. Maar als je niet te beroerd bent om geregeld samen met Pierre, Jacques en Jean een paar glaasjes naar binnen te slaan, dan hoor je er – bijna – bij. Ja, en hoor je nog eens wat! Ze gaan allemaal over de tong, een verdachte Corsicaan, een zwerverstype die eigenlijk een gepensioneerde préfet is, een verwarde Canadese actrice op stiletto-hakken, een man die twee Spaanse vrouwen onderhoudt en pizza’s verkoopt – zomaar een greep. Niks te beleven? En die moord dan? En die prominente Nederlanders die je opeens in de hoofdstraat tegen het lijf loopt? En die ezel die opeens voor je voordeur staat? En… ga zo maar door.

Zo’n vijfentwintig ‘praatjes’ die een beter beeld geven van het leven in een typisch stukje Frankrijk dan veel ‘francofiele’ peptalk over ‘het zonovergoten Zuiden met zijn heerlijke wijnen en befaamde gastronomie’. Zodat je er in wezen ook meer van gaat houden. Want wat het leven daar kenmerkt, ondanks alles – en Peter Hooft geeft het met zijn scherpe, snaakse pen uitstekend weer – dat is een niet weg te krijgen joie de vivre.

Peter Hooft is de schuilnaam van Peter Hagtingius. Sommige van de columns uit Provençaalse praatjes (Uitg. Grenzenloos, 2016) verschenen eerder op deze website, maar de meeste ‘praatjes’ in het boek zijn primeurs. Peter Hagtingius was hoofdredacteur van Côte&Provence.