Schrijver in Frankrijk

Lofdicht

Mensje van Keulen heeft een omvangrijk œuvre opgebouwd, meerdere literaire prijzen ontvangen, kortom een bekende naam in literair Nederland. In haar roman De gelukkige (2001) beschrijft ze een dorp in Frankrijk. Dit gedicht heeft ze geschreven in verband met de jaarwisseling 2021-2022. Het werd door de Statenhofpers gezet uit de Meidoorn, met een linosnede van de hand van Olivia Ettema. Het is een traditie geworden: elk jaar rond oud-en-nieuw ontvangt Schrijver in Frankrijk van Mensje van Keulen poezengedicht.

.

Er is geen dier dat tipt aan zoveel pracht,

zo gaaf al toen het bij zijn moeder zoog,

geen dier dat zo fraai toeziet op zijn vacht.

.

Er is geen dier met voetjes o zo zacht,

dat zo betovert met zijn wakkere oog,

dat geen verschil maakt tussen dag en nacht.

.

Er is geen dier door humor zo bedacht,

dat speelt en springt en klimt tot hemelhoog,

dat zo plechtstatig spinnend op je wacht,

geen dier dat na zijn dood zelfs nog glimlacht.