Schrijver in Frankrijk

De vaas van Vix

Column door Michiel Hendryckx

In het noorden van Bourgondië is men al sinds de jaren 40 op zoek naar Keltische resten. Begin 1953 vermoedt men aan de hand van een concentratie steenresten dat er zich in de buurt van het dorpje Vix een grafkamer bevindt waarvan de bovenliggende grafheuvel reeds lang is afgegraven. Op 8 januari sneeuwt het. Niettegenstaande het barre weer wordt verder gezocht. Naar de avond toe houden twee van de drie gravers het voor bekeken. Maurice Moisson, de ongeletterde visionair van de groep, doet verder. In de eerste duisternis haalt hij iets boven dat naar zijn gevoel een bronzen paardenzadel is. Het is een van de twee handvatten van wat later de geschiedenis zal ingaan als de Vaas van Vix. De vaas is een bronzen krater of mengvat dat als gift werd bijgezet in het graf van een Keltische prinses of priesteres die niet ouder werd dan dertig jaar. Gezien de rijkdommen in het graf moet de vrouw van aanzien zijn geweest. Bij haar schedel vindt men een 480 gram wegende gouden diadeem die vermoedelijk haar hoofd als kroon omsloot. Het strak vormgegeven en aan de uiteinden minutieus bewerkte juweel is van een tijdloze gaafheid.

Het uitbundig versierde mengvat is in een Griekse kolonie in Zuid-Italië gemaakt. Het ding is vermoedelijk nooit gebruikt. Het was een siervoorwerp dat hoorde bij de status van de dode. Wijn werd 500 jaar voor Christus in Noord-Europa niet verbouwd. Het was een exclusief luxeproduct uit het mediterrane gebied dat voor consumptie met water moest worden aangelengd. De vaas van Vix imponeert. Dwingt tot nederigheid. Niet alleen haar schoonheid en grootte, ook de tocht die ze 2500 jaar geleden maakte, verbluft. Hoe reisde dat kolossale vat 1800 km ver over land? Of kwam de vaas over zee en via de Rhône naar het noorden? Zonder kennis van de aardrijkskunde is alle geschiedenis hol. Komt daarbij het raadsel van de prinses. Was ze alleen gevreesd of ook graag gezien?

Musée du Châtillonnais – Châtillon-sur-Seine

Michiel Hendryckx is een gerenommeerde Vlaamse fotograaf, schrijver en reiziger. Bij uitgeverij Manteau verscheen het reisverslag Twee ezels (7e druk in 2010). Vervolgens zag het fotoboek Dolen het licht (Lannoo, 2009) en in 2014 Altijd ergens (uitg. Kannibaal). Vorig jaar verscheen het prachtige, zeer aanbevelenswaardige fotoboek Het verlangen naar Frankrijk, waarin Michiel Hendryckx allerlei kijkjes biedt op het rijkgeschakeerde Frankrijk, zowel in woord als in beeld.