Schrijver in Frankrijk

Gare Austerlitz

Ineke Holzhaus brengt een groot deel van het jaar door in de Berry. Ze is schrijver en theatermaker; acteerde, schreef en regisseerde bij diverse theatergezelschappen, maakte hoorspel voor radio en de HoorSpelFabriek en publiceert gedichten. In 2008 debuteerde ze met de dichtbundel Hond in Pompeï. In 2011 verscheen de bundel Waar je was, en in 2015 Bovengronds. Haar nieuwste bundel Blijven en weggaan werd in december 2016 door Azul Press in het licht gebracht. De cyclus De tuin van Nolde die daarin voorkomt is bekroond met de Hofvijverpoëzieprijs. Dit gedicht is een primeur.

Haar echtgenoot fotografeert haar voor de rivier

als toen, ze had maar net het honeymoon bed

verlaten, rijstkorrels kruimelden in het borstzakje

van haar zomerjurk. Ze kijkt tegen het zonlicht in –

harde lijnen dringen zich op – wit doelgericht

beton, de metrowagen rammelt nog bovengronds

hoort ze als hij inzoomt, verlegen. Zal ik hen beiden?

Ja graag, drie vreemden in een verwonde stad.

In het digitale schermpje schemeren plotseling

mijn ouders op hun trouwdag, de oorlog voorbij –

zij staat in zijde van een gevonden parachute, hij

lacht met een ruime broek om zijn hongerbenen.

Klik, nog een roep ik. Soldaten aan de Seine

houden mooie meisjes in een houtgreep zodat ze

hun borsten tegen zich aan kunnen klemmen –

lichamen bevrijd van angst dansen, kussen, vrijen.

Zij steekt haar arm stijf door de zijne. Haar ogen

op hun koffers, zal niet iemand ze stelen, zijn ze niet

te zwaar om mee te vluchten bij een aanslag?

Smile, zwaai ik en dan glimlachen ze naar me.