De kat en de weduwe
1 jan, 2016 Onderdeel van poésiesMensje van Keulen heeft een omvangrijk œuvre opgebouwd, meerdere literaire prijzen gewonnen, kortom een bekende naam in literair Nederland. In haar roman De gelukkige (Atlas-Contact, 2001) beschrijft ze een dorp in Frankrijk. Dit sonnet heeft ze geschreven in verband met de jaarwisseling, het verscheen in beperkte oplage bij Statenhofpers. Net als het gedicht dat ze twee jaar geleden ter gelegenheid van Oud en Nieuw toestuurde, komt er een poes in voor.
Zijn groene leeslamp, zijn bureau, zijn pet,
Zijn schoenen, onlangs nog verzoold, zijn das,
Zijn stok, zijn krant, zijn bril, zijn kamerjas,
De onbeslapen zijde van het bed.
Waar nu haar kater spinnend op haar wacht.
Ze ziet op tegen een nieuwe dag,
Ach, dat ze toch niet meer ontwaken mag…
Zes streelt de kat en wenst hem goedenacht.
Hij likt haar oude, zo vertrouwde hand,
Kruipt hoger als de slaap haar overmant,
Vlijt zich dan neer, ontfermend, vederlicht.
Even nog weet ze wat haar lieveling doet
En is hem dankbaar, want zo is het goed:
Barmhartig kussen op haar droef gezicht.
