1
1
2-300x75
3-300x75
4-300x75
5-300x75
6-300x75

Slaapwandelen bij daglicht – Anneloes Timmerije

14 mei, 2013 Onderdeel van besprekingen

Bespreking door Schrijver in Frankrijk

Anneloes Timmerije is een ‘schrijver in Frankrijk’. Haar roman De grote Joseph, die in 2010 uitkwam, speelt zich voor een groot deel in Frankrijk af. Ze kent het land, want ze woont er. Kort geleden is bij uitgeverij De Geus een bundel verhalen van haar verschenen, Slaapwandelen bij daglicht. Ik kreeg een exemplaar toegestuurd, ik las de verhalen, altijd zo even tussen de bedrijven door, ik vond ze goed. Kleine genrestukjes. Anneloes Timmerije schenkt veel aandacht aan details, maar zonder daardoor haar verhalen over te belasten, de vaart wordt nooit gestremd, en dat is knap.

Heftige emoties wekken de verhalen niet. Na twee of drie verhalen gelezen te hebben, verwacht je dat niet meer. En toch begin je telkens weer met plezier aan een nieuwe. Waarom ? Omdat je erachter bent gekomen dat de schrijfster je telkens met zachte maar zekere hand van A niet naar B heeft gevoerd, maar naar C (of K of O of W) : er zit altijd iets verrassends in het slot, iets waardoor je “hee!” zegt.

De bundel bevat twaalf verhalen. Er zijn er natuurlijk bij die mij meer aanspraken dan andere. Voorkeuren verschillen nu eenmaal. De beste vind ik Dansen en Winkelwetten. Het dagelijkse leven van een oude, gehandicapte vrouw in een bejaardenwoning in Dansen is bijzonder raak beschreven. Ook het werk van een thuishulp die maar een kwartier voor elke cliënt mag uittrekken en voor elke minuut aan het management verantwoording moet afleggen. Het verhaal is niet van humor verstoken. En dat geldt ook voor Winkelwetten dat je binnen voert in de wereld van een Albert Heyn-filiaal met zijn manager, zijn caissières en zijn vaste klanten – die van de caissières namen van kleuren krijgen: prettige klanten zijn blauwe klanten, gele klanten zijn aardig of doen moeilijk, rode klanten wekken moordgedachten. Maar ook hier weer, de dingen gaan er allemaal iets anders uitzien aan het eind. En het is niet altijd even gemakkelijk om de vinger te leggen op waar de knik zit in het verhaal. Dit verraadt kunstig schrijverschap. Ik kan daarom Slaapwandelen bij daglicht absoluut aanbevelen.

 

 

  1. 1 Trackback(s)

  2. 14 mrt, 2014: Schrijver in Frankrijk » Blog Archive » Belofte

Reageer